Naam: De Graafschap/MVVA MO17
Sport: Voetbal
Leeftijd: Meiden onder 17 jaar
Gevestigd in: Doetinchem
Behaalde doelen: We draaien een topsportprogramma waarbij onderwijs en voetbal op elkaar afgestemd zijn. We spelen momenteel in de JO16 hoofdklasse-competitie, maar spelen ook wedstrijden tegen andere BVO’s (Betaald Voetbal Organisaties). Trots op: 2e plek op een nationaal toernooi in Waalwijk.
Het geschiedenisboek van de Achterhoek heeft er afgelopen weekend een nieuwe bladzijde bijgekregen, schijft verdedigster Lijne Klees in dit blog. 7 september 2024, zo begint het. De eerste officiële wedstrijd van De Graafschap Vrouwen in de Eerste Divisie. Een wedstrijd waar door velen lang naar uit was gekeken.
De voorbereiding van dit historische seizoen begon al vroeg in de zomervakantie. Als speelsters kregen we een trainingsschema opgestuurd. We moesten duurlopen, intervallen en krachttrainingen voor onszelf doen om bij de start van het seizoen meteen optimaal te kunnen presteren. Terwijl ik in Parijs zat, rende ik in de vroege ochtenduren door de paleistuinen, trok ik sprintjes op de lokale atletiekbaan en deed ik Nordic Hamstrings en Cone hops in ons appartement na een lange dag in Parijs te zijn geweest.
Als we in het boek gaan bladeren en bij 7 augustus uitkomen, staat daar de eerste officiële training van De Graafschap Vrouwen genoteerd. Vanaf dat moment hadden we nog een maand lang de tijd om ons zo goed mogelijk op onze eerste competitiewedstrijd voor te bereiden. Het oefenprogramma was dan ook goed gevuld. We speelden wedstrijden tegen FC Twente, Sparta, Excelsior, FC Utrecht en Schalke 04 en we deden ook mee aan het ING Beloften toernooi. We wonnen wedstrijden en verloren wedstrijden, maar het allerbelangrijkste was dat we leerden van onze wedstrijden.
Met onze deelname aan het ING Beloften toernooi was er weer een nieuwe bladzijde in het geschiedenisboek gevuld. Waar we vorig jaar op de laatste plek eindigden, behaalden we dit jaar de finale. De finale tegen Jong AZ werd met een bloedstollende penaltyreeks in ons voordeel beslist. We hadden gewonnen!!! Ons team bestond pas een paar weken, en we waren nu al zo’n goed team samen. Op het veld, maar ook daarbuiten. Het voelde goed, heel goed.
Terwijl we hard trainden en telkens beter werden, kwam 7 september steeds dichterbij. De dag waar we zo hard naar toe hadden gewerkt. Ineens stonden we daar met ons hele team op het veld. Er klonk tromgeroffel en naast mascotte Guus waren er zo’n 500 mensen naar de wedstrijd gekomen om ons aan te moedigen. Het startfluitsignaal klonk en 90 minuten later was deze wedstrijd alweer geschiedenis. De eerste officiële wedstrijd van De Graafschap Vrouwen ging met een gelijkspel het boek in. Het geschiedenisboek is nog lang niet gevuld. Er is nog genoeg plek. Genoeg plek voor ons team om nog meer geschiedenis te gaan schrijven.
Lijne Klees
Ons team, de MO17 van de Graafschap/MVVA, heeft geen Mbappé, geen Messi en geen Miedema. Gelukkig maar, want die hebben we ook helemaal niet nodig. Wij hebben iets anders, iets wat nog veel waardevoller is: wij hebben elkaar. De kracht van ons team is naar mijn mening de saamhorigheid, wij kunnen winnen door het beste collectief te zijn. Het motto van de Superboeren is niet voor niets: Samen D’RAN!
Een deel van ons team speelt al samen sinds de oprichting van Meiden Vrouwen Voetbal Achterhoek in 2020. Zelf kwam ik er een aantal jaar later bij. Ons team is, in alle jaren MVVA, een super hecht team geworden. Iedereen kan goed met elkaar opschieten en weet precies wat ze van elkaar op het veld en daarbuiten kunnen verwachten.
Volgend seizoen maak ik, samen met nog 11 andere meiden uit mijn team, de overstap naar de Graafschap Vrouwen 1. Jammer genoeg betekent dit dat voor een aantal meiden uit mijn team het avontuur bij De Graafschap stopt. Het is niet leuk om afscheid te nemen van deze teamgenoten, omdat het ondertussen ook gewoon echte vriendinnen zijn geworden.
Waar er afgelopen seizoenen vooral op de ontwikkeling van de speelsters werd geconcentreerd, zal de focus in de Graafschap vrouwen 1 meer dan ooit gericht zijn op presteren: de beste 11 spelen. Waar je dit seizoen elke wedstrijd gegarandeerd speelminuten kreeg, zal je volgend seizoen, in een selectie van 26 speelsters, moeten gaan knokken voor elke speelminuut. Meiden zullen voor het eerst concurrentie gaan ervaren. Hopelijk kunnen we ondanks dat inzien dat we van elkaar kunnen leren en dat we elkaar nodig hebben om beter te worden. Ik hoop dat iedereen gedreven blijft om het maximale uit elke training te halen. Elke training jezelf willen verbeteren, al is het maar een procent. Als ik mij elke training een procent verbeter, zal ik over een jaar 2 keer zo goed zijn als ik nu ben, dat is een mooi doel toch? Maar om mezelf te kunnen ontwikkelen heb ik mijn teamgenoten hard nodig.
Omdat we komend seizoen weer geen Mbappé, Messi of Miedema tot onze beschikking hebben, geldt opnieuw: de wedstrijd win je niet alleen, dat doe je samen. Ik hoop dat we volgend jaar net zo’n geweldig en verbonden team krijgen als dat ik nu heb. Maar daar heb ik alle vertrouwen in, want zoals ik eerder ook al zei, het motto van de Graafschap is niet voor niets: SAMEN D’RAN!
Lijne Klees
Misschien heb je het wel voorbij zien komen: De Graafschap Vrouwen gaat volgend seizoen de Eerste Divisie in stromen. Al het harde werk vanuit de organisatie van MVVA heeft zich eindelijk uitbetaald! Het nieuwe team van de Graafschap zal vanaf na de zomerstop tegen vrouwenteams als Jong Excelsior en Jong PEC Zwolle spelen. Hartstikke gaaf natuurlijk, maar wat zal er voor mij als speelster dan allemaal gaan veranderen? En hoe gaat de overgang van jeugdopleiding naar profvoetbal bij ons?
Voor Lijne, mij en een aantal andere speelsters was het afgelopen periode duidelijk dat we waarschijnlijk door zouden mogen naar het nieuwe team. We kregen namelijk bij de voorlopige gesprekken groen licht; als we ons zo door bleven ontwikkelen krijgen we een plek in het team. Echter gold dit lang niet voor iedereen, de meesten van mijn teamgenoten kregen oranje, waaronder Floor. Zij hebben de afgelopen periode keihard gewerkt om alles te laten zien, met het doel om toch groen licht te krijgen tijdens de gesprekken die afgelopen week (9 en 10 april) hebben plaatsgevonden.
Als dat niet is gelukt zullen ze, net als de speelsters die in januari al rood licht kregen, op zoek moeten gaan naar een alternatief voor volgend jaar. Ook dit is de realiteit van het profvoetbal; er is maar een klein deel dat de top haalt. Het is voor mij best lastig om teamgenoten, meiden waarmee ik de afgelopen jaren heb getraind en bevriend mee ben geraakt, te zien vertrekken. Al helemaal omdat ze er zo hard voor hebben gewerkt, van school zijn gewisseld en hun vrije tijd in deze droom hebben gestopt, om die droom vervolgens niet uit te zien komen.
Voor mij en de anderen die door zijn zal het één en ander gaan veranderen:
Ik ben door, dat was stap 1. Nu wordt het zaak om mezelf te verbeteren, want ik moet aan de bak om mezelf te bewijzen en mijn (basis)plek te verzekeren. De komende maanden ronden we het seizoen nog met de MO17 af en vanaf eind juni zullen we met het nieuwe team gaan trainen. Ik heb er zin in!
Ella Kers
Goedemiddag Floor en ouders,
Via onze scout en FC Eibergen hebben we jouw naam doorgekregen, super leuk!
Met dit bericht ben ik in juni 2021 voor het eerst in contact gekomen met de MVVA, en heb ik op uitnodiging een aantal proeftrainingen gedaan met het MO14 team. In het najaar van 2021 kreeg ik te horen dat ik onderdeel werd van het MO15 team. Dit hield in dat ik bij mijn toenmalige club FC Eibergen zou blijven voetballen en extra vlieguren zou maken bij de MVVA. Zo bestond mijn week ineens uit 2x trainen en 1 wedstrijd bij FC Eibergen + 2x trainen bij de MVVA en met enige regelmaat een oefenwedstrijd.
In het opvolgende seizoen kwam er een competitieteam waarbij iedereen de volledige overstap zou maken van amateurclub naar een BVO (Betaald Voetbal Organisatie), De Graafschap/MVVA MO16. Dit team ging in de JO15 jongenscompetitie spelen. Voor mij was er één probleem: ik was 1 jaar ouder dan de rest van het team en mocht dus niet meedoen in deze competitie. Met deze reden ben ik een maatwerktraject gestart, dit hield in dat er voor mij niet heel veel zou veranderen. Wedstrijden en 2x trainen bij de amateurclub + 2x trainen en oefenwedstrijden bij de MVVA. Op deze manier kreeg ik de mogelijkheid om bij de MVVA te blijven voetballen, maar ook nog deel te kunnen nemen in een competitie.
Na dit seizoen kwam er de huidige MO17, dit team zou in de JO16 competitie gaan spelen. Voor mij weer een jaar waarbij ik weer niet met de MVVA in de competitie zou kunnen spelen. Maar er was 1 mogelijke oplossing, een dispensatie-aanvraag doen bij de KNVB waardoor ik wel de volledige overstap zou mogen maken. Dit hebben we dus aangevraagd en een aantal maanden later kreeg ik te horen dat de KNVB groen licht gaf.
Nu, bijna 1 jaar later ben ik ook gewisseld van school en voetbal ik in de MO17 van de Graafschap/MVVA. Deze overstap was voor mij op het begin een beetje spannend, maar ik ben nu blij met de keuze die ik gemaakt heb. Ik ben onderdeel van een super gezellig en getalenteerd team die allemaal dezelfde passie hebben als ik, voetballen!!
Floor Berendsen
Ik was dan wel klein, maar de kleine Lijne had op jonge leeftijd al grote dromen. Met zes jaar oud kon ik eindelijk op voetbal. Ik wist zeker dat ik profvoetballer zou worden. De shirtjes van topclubs droeg ik alvast, van Barcelona, Juventus en AC Milan.
Toen ik de mini’s gepasseerd was, maakte ik kennis met wedstrijden op een half voetbalveld. Ik stond samen met mijn beste vriend in de verdediging. We renden iedereen eruit, maakten slidings en dribbelden vervolgens met de bal naar voren om hem vlak voor het doel van de tegenstander af te geven aan een van de andere jongens. Want die stonden er tenslotte om te scoren. Als ik terugdenk aan die tijd, voelde het alsof ik onoverwinnelijk was.
Toen we op een heel veld gingen voetballen, was ik nog steeds het enige meisje in het team. Ik was aanvoerder, en de jongens uit mijn team respecteerden mij. Maar ik begon mij steeds minder fijn te voelen in het team en op het veld. De jongens werden groter, we degradeerden naar de vijfde klasse en wedstrijden eindigden steeds vaker in vechtpartijen.
Mijn droom kwam steeds verder van me af te staan. Het enige dat mij nog met mijn droom verbond, was het wedstrijdshirt van mijn club, dat met zijn rood-blauwe strepen leek op dat van Barcelona. Het voelde of ik vastzat. Ik wilde weer dichter bij mijn droom komen, maar hoe?
Juni 2022, nadat ik bij mijn club had aangegeven dat ik weg wilde, kreeg ik van mijn club de MVVA getipt. Na een paar proeftrainingen bij de MVVA kreeg ik te horen dat ik bij de selectie voor het komende seizoen zat.
Nu, meer dan een jaar later, ben ik dankzij de MVVA dichter bij mijn droom dan ooit. En misschien wel net zo belangrijk, ik heb weer meer plezier in voetbal dan ooit. Soms heb ik zelfs weer zulke momenten op de training of tijdens de wedstrijden, dat ik me weer het onoverwinnelijke kleine meisje van toen voel. Dat ik in de nacht droom van een debuut in de oranje leeuwinnen. Ik blijf voetballen. Ik blijf dromen. Ik blijf altijd ergens onoverwinnelijk.
Lijne Klees
Hoi allemaal,
Ik ben Ella Kers, 16 jaar, en speel bij De Graafschap/MVVA MO17 als keeper. Samen met wat teamgenoten ga ik deze blog bijhouden. Zelf woon ik in Oosterbeek, en ik voetbal in Doetinchem op het complex van De Graafschap. We vertegenwoordigen De Graafschap, maar MVVA is de organisatie die dit mogelijk heeft gemaakt.
MVVA (Meiden- en Vrouwenvoetbal Achterhoek) is een aantal jaar geleden gestart met een MO13 team en is inmiddels uitgegroeid tot een jeugdopleiding met meidenteams van MO12 tot en met MO17. Volgend jaar zal mijn team samen met de MO16 een beloftenteam gaan vormen. Als alles verloopt zoals we hopen, stromen we dan de eerste divisie in. Echter zijn er meer clubs die dit doel hebben, dus is onze plek in deze snel groeiende competitie nog niet zeker. Dat is het toekomstbeeld waar ik, mijn teamgenoten, de staf en de organisatie hard naartoe aan het werken zijn.
Waar we, als MO17, nu vooral mee bezig zijn is ontwikkelen. We trainen vier keer per week samen en spelen tegen jongensteams uit de regio. Dat laatste is erg pittig, vooral omdat de fysieke verschillen zo groot zijn tussen jongens en meiden dat er lastig tegenop te voetballen is. Verder spelen we veel oefenwedstrijden tegen meiden en vrouwenteams, waar we fysiek niet voor onder doen. Dit is vaak erg leuk om te doen, omdat het onze ontwikkeling goed laat zien en een mooi meetmoment is om te kijken hoe we ervoor staan.
SCROLLEN
