Na de laatste update is er weer veel gebeurd. In de vorige update vertelde ik dat ik in de voorbereiding was voor mijn KTM-debuut in Barcelona.  Het gevoel was goed en het resultaat in de eerste wedstrijd niet minder.

In de eerste race wist ik de overwinning op mijn naam te schrijven. De tweede wedstrijd kende ik een goede start. Ik reed van plek 16 naar plek 2 in de eerste sector. Ik kon me goed handhaven in de voorste gelederen. Door technische problemen eindigde ik helaas op de 17e plaats.

Na Barcelona lag de focus op mijn eerste thuiswedstrijd in Assen. Dit startte met een training op vrijdag. De eerste dag op Nederlandse grond ging  gepaard met het typische Hollandse weer. Oftewel, regen, zon en wind op een koude vrijdag tijdens de vrije training en Superpole. De baan was grotendeels nat met hier en daar droge plekken. Ik bleef kalm en reed tijdens deze training naar een vierde rondetijd op het TT Circuit.

De Superpole sessie werd eveneens verreden op een opdrogende baan, waarbij de zon over het Drentse circuit kwam. Ik ging over op de slicks maar de ultieme ronde kwam er echter niet uit. In de eerste sector kwam ik ten val. Ondanks de valpartij was het een positieve dag. Continu zijn we snel geweest en stonden er overal goed bij.

Helaas kreeg mijn eerste wedstrijd van dat weekend een compleet andere wending. Ik vertrok vanaf een tiende plaats en wist me gauw naar de kop van het veld te werken. Bij het uitkomen van GT-bocht in derde ronde verloor ik  de achterkant van mijn KTM-machine. Ik kwam lelijk ten val en werd aangereden door een collega coureur, waar ik een hersenschudding aan over hield. Helaas was mijn weekend daarmee vroegtijdig afgelopen.

In het weekend van 3 mei reed ik mee als gastrijder tijdens het IDM Supersport 300 op de Sachsenring. Ik gebruikte deze wedstrijd in Duitsland als test na mijn vervelende valpartij in Assen. Gelukkig ging het rijden als vanouds en had ik geen hinder meer van de eerder opgelopen blessure. Op deze manier heb ik toch de nodige meters af kunnen werken en het vertrouwen op weten te schroeven. Al met al was het een nuttig wedstrijdweekend samen met Team Freudenberg en heb ik weer even het podiumgevoel gehad.

Op dit moment ben ik onderweg naar een trainingsweekend in Oschersleben.

Tot later!

Groet Jeffrey

Ik wil jullie graag even een update geven. Na mijn kampioenschap heb ik hard gewerkt.

Mijn trainingsschema was intensief, met veel focus op zowel fysieke als mentale kracht. Ik heb tijdens verschillende trainingssessies tijd doorgebracht op de baan, waar ik mijn techniek heb verfijnd en mijn snelheid heb verbeterd. Daarnaast heb ik ook veel aandacht besteed aan krachttraining en gewerkt aan mijn conditie.

Ik heb jullie al verteld over mijn trainingssessie in onder andere Spanje. Naast deze trainingssessie ben ik van 17-24 februari zelf naar Spanje gegaan om nog meer trainingsuren te maken om me optimaal voor te bereiden op het nieuwe seizoen. Hier heb ik getraind op een ohvale en een supermoto en deels heb ik kinderen getraind.

Op dit moment ben ik onderweg naar Valencia. Hier ga ik van donderdag tot en met zaterdag trainen om de puntjes op de i te zetten. Daarna rijd ik door naar Barcelona om van 22 tot en met 24 maart de eerste wedstrijden te rijden. Vorig jaar heb ik hier goed gereden. Uiteraard is dat voor dit jaar een hele nieuwe uitdaging en ga ik er alles aan doen om weer zo hoog mogelijk te eindigen!

2023 was voor mij een topjaar, waarin ik voor de tweede keer wereldkampioen ben geworden op het FIM World Supersport 300 Championship! Dat was in oktober op het circuit van Portimão (Portugal). Heel bijzonder, want nooit eerder heeft iemand twee wereldtitels op zijn naam geschreven in deze categorie.

Maar inmiddels is het nieuwe jaar begonnen en ben ik alweer volle bak aan het trainen voor het wedstrijdseizoen van 2024. Ik ga opnieuw uitkomen in het World Supersport 300 kampioenschap, dit jaar bij het Duitse Team Freudenberg. Dat betekent dat ik van motor ga wisselen! Tot nu toe reed ik op een Kawasaki, bij Team Freudenberg wordt dat een KTM RC390.

Sinds 2017 zijn de titels in de Supersport 300 gewonnen door Yamaha en Kawasaki. Met de nieuwe KTM RC390R moet dat veranderen. Team Freudenberg heeft sinds 2017 in totaal 17 podiumplaatsen veroverd en races gewonnen met Luca Grünwald (Assen 2018), Victor Steeman (Most 2021), Dirk Geiger (Imola 2023) en Lennox Lehmann (Most 2023).

In het weekend van 22 tot en met 24 maart begint het WK 2024 op het Circuit de Catalunya in Montmelo, in de buurt van Barcelona. KTM heeft een nieuwe RC390R gehomologeerd, waarmee wij als Freudenberg-team al maanden intensief testen.

Na twee dagen in Oschersleben in oktober testte het Supersport 300 WK-team Freudenberg KTM drie dagen in Cartagena. Ik reed dat weekend op het niveau van mijn eigen wereldrecord. Aangezien er maar 50 mensen aan het trainen waren, was het bijna een privétraining. We hadden een aantal nieuwe functies in WP, vorken en veerpoten en konden veel instellingen testen.

Ik heb in Cartagena met de Kawasaki het record van Supersport 300 behaald en reed nu zelfs een paar duizendsten van een seconde sneller met de motor.

Wij testten voor het laatst drie dagen in Valencia. We konden het testplan volledig doorlopen. Ik ben erg blij met de stappen die we maken. In Valencia heb ik het persoonlijk record met 1,5 seconde verbeterd. Het mooie is dat we een hele goede samenwerking hebben. Alsof we al jaren samenwerken.

Na mijn laatste blog die ik schreef voor de Zwarte Cross is er onwijs veel gebeurd. En niet zonder resultaat. Met ongelofelijk veel trots kan ik zeggen dat ik voor de tweede keer wereldkampioen ben geworden in de Supersport 300. Ik neem jullie graag even mee naar het laatste deel van dit geweldige seizoen.

Het gevoel na de zomerstop was goed. Ik voelde me zeker op de motor en had een goed wedstrijdritme. Met vertrouwen reisde ik af naar Magny-Cours Frankrijk. Ik pakte daar een belangrijke dubbele overwinning en nam de leiding in het kampioenschap over. In de slotfase van de kwalificatieronde van dat weekend, verloor ik bijna de voorkant van mijn motor, ik kwam klem te zitten in moest het doen met een vijfde startpositie. In de eerste race wist ik een gaatje te slaan en de overwinning op mijn naam te zetten. Tijdens de tweede race van dat weekend pakte ik weer de overwinning. Ik ging van een vierde plaats in het klassement,  met een achterstand van 18 punten, naar de eerste plaats met een voorsprong van 5 punten.

Het weekend daaropvolgend stond het raceweekend op Motorland Aragon op het programma. Een spannend weekend, gezien de stand in het klassement. Ook dit weekend verliep voorspoedig. Een tweede plaats in de eerste race en een eerste plaats in de tweede race. Met belangrijke punten in the pocket vloog ik terug naar Nederland. Met 30 punten voorsprong begon ik aan de slotronde in het Portugese Portimao. Met de kansen op het wereldkampioenschap vlogen familie, vrienden en sponsoren mee. De kaarten waren gunstig geschud maar ik moest het nog wel waarmaken.

Ik kwam vol zelfvertrouwen naar het circuit en voelde me vanaf het eerste moment erg sterk. De basis werd gelegd tijdens de twee trainingen, waarin ik een goede afstelling voor de motorfiets kon vinden. De eerste dag op het circuit van Algarve  sloot ik af op een zesde plaats.

Op zaterdagochtend reden we de Superpole sessie, de sessie waarin de startpositie werd bepaald. Ik kon op eigen tempo snelle rondetijden klokken en wist me op de eerste startrij te kwalificeren. Ik vertrok beide wedstijden vanaf de derde plek op de grid. Tijdens de eerste wedstrijd moest ik een long lap penalty nemen vanwege een incident tijdens de vrije trainingen.

De eerste wedstrijd op zaterdag was bloedstollend spannend. Ik vocht hard voor de topposities maar de longlap penalty maakte dat ik veel terrein verloor. Ik haalde een achtste plaats en stond daarbij nog 22 punten voor, met nog 1 wedstrijd te gaan. In theorie een haalbare opdracht. Maar ik moest het nog wel waarmaken.

Met gezonde spanning begon ik aan de laatste wedstrijd van het seizoen. Ik nam geen onnodige risico’s en bleef uit het gedrang voor de topposities in de wedstrijd. Ik koos voor safe en scoorde een elfde plaats. Hiermee wist ik mijn tweede FIM World Supersport 300 titel te pakken. Het is niet te omschrijven wat een gevoel dat is.

Bij thuiskomst in Steenwijkerwold werd ik ontvangen met een fantastische huldiging. En hebben we met familie, vrienden  fans en sponsoren een geweldig feest gevierd. Voor komend seizoen heb ik een contract getekend bij KTM. Op dit moment ben ik me aan het voorbereiden op hopelijk weer een topseizoen.

Hallo allemaal! In mijn blog wil ik jullie meenemen naar mijn laatste twee races voor de zomerstop.

Imola, Italie:

Ik ben blij met de resultaten die wij in Imola hebben laten zien, vooral omdat het het hele weekend rond de 40 graden was. Tijdens de vrije trainingen op vrijdag had ik direct een goed gevoel met de Kawasaki-machine en we sloten de dag af als derde algemeen. Tijdens de Superpole kon ik echter niet de juiste ronde aan elkaar knopen voor een betere uitgangspositie. Ik moest de wedstrijden dan ook aanvangen vanaf de tiende plek. De eerste wedstrijd was erg zwaar, waarbij de top twee al was vertrokken. Ik knokte in een grote groep, waar ik vooraan mee kon vechten met een prachtige derde plek als resultaat. De tweede wedstrijd kon ik bijna aanhaken bij de kopgroep, maar door inhaalacties verloor ik de aansluiting. Meer dan een vierde plek zat er niet in.

Most, Tjechië:

Over het algemeen was het een positief weekend in Most met bijzondere weersomstandigheden. Ik voelde mij goed tijdens de vrije trainingen. De Superpole verliep niet helemaal naar wens. Ik kon niet de perfecte plaats op de baan vinden en moest genoegen nemen met een vijftiende plaats. De wedstrijden waren anders dan anders. Tijdens de eerste wedstrijd begon het al snel te regenen, waarbij ik koos om te wisselen van banden. Uiteindelijk finishte ik als negende. De tweede wedstrijd was een echte regenrace. Het was van korte duur, maar we moesten gefocust blijven. Toch de race goed kunnen uitrijden op plaats 7. En veel punten ingelopen in het kampioenschap. Ik sta nu op een gedeelde 4e plaats met 17 punten achterstand op de nummer 1, dus alles is nog mogelijk!

Nu heb ik zomerstop en ben ik hard aan het trainen voor de laatste drie wedstrijden van het wereldkampioenschap!

Groetjes,

Jeffrey Buis

De eerste race van Jeffrey Buis tijdens de World Superbike in Assen

Hallo Allemaal! Ik ben Jeffrey Buis, 21 jaar en kom bij de motorsport uit in de SSP300. Dat is de Supersport300, waarin ik in 2020 wereldkampioen geworden ben. In mijn column van deze maand wil ik jullie graag meenemen naar het raceweekend tijdens de World Superbike in Assen. Het race weekend van 21 t/m 23 april.

Op Donderdag stonden verschillende mediaoptredens op het programma. We hadden eerst het media event van het TT Circuit. Ik moest samen met nog wat andere coureurs een estafette doen met het leger. Daarna moesten we in het mediacentrum nog wat vragen beantwoorden voor het komende raceweekend.

Vrijdagochtend had ik mijn eerste sessie. Ik had gelijk een goed gevoel en ik sloot de eerste vrije training dan ook af met de snelste tijd. In de middag had ik mijn 2e vrije training en daar heb ik wat dingen geprobeerd en verbeterd aan de motor.

Op zaterdag vonden de strijd om de Superpole en de eerste wedstrijd plaats. De Superpole ging niet zo goed als ik verwacht had. Ik bleef doorrijden op regenbanden, terwijl de rest op slicks stond. Dat zijn droogweerbanden. Hierdoor hebben we niet de ultieme ronde kunnen rijden. Ik moest me dus naar voren gaan knokken in de race.

Race 1
Het was weer een hevige strijd die dag. Ik was tevreden met mijn wedstrijd en heb alles gegeven. Binnen drie ronden wist ik vanuit het achterveld naar de kopgroep te rijden. Helaas zat ik in de laatste ronde in het gedrang, waardoor ik geen gooi naar het podium kon doen. Maar toch was ik best tevreden met de achtste plaats.

Race 2
Ook nu moest ik weer vanuit de achterhoede komen, maar na een paar ronden lag ik weer voor in het veld. Na een paar hevige gevechten kwamen we richting het einde van de race. Ik wist dat ik aan moest vallen, maar dat ging niet helemaal goed. Ik ging iets te hard op het gas en verloor daarbij mijn achterkant. Ik vloog eraf met een flinke highsider. Dat is een val waarbij je de controle over de motor verliest en waarbij je omhoog geworpen wordt. Gelukkig had ik zelf, op een paar blauwe plekken na, niks.

Dat was het eerste raceweekend. Hier hebben we van geleerd en nu maken we ons klaar voor de wedstrijd in Barcelona!

Hallo Allemaal! In mijn blog van deze maand wil ik jullie graag meenemen naar mijn trainings-/mediadag. Op Dinsdag 4 April heb ik de KNMV testdag gereden op het TT Circuit van Assen. Het was een drukke maar mooie dag!

Ik kwam in de ochtend aan op het circuit, maar het was nog heel koud. Daardoor had ik met mijn team besloten om de eerste sessie over te slaan. Maar de tweede sessie gingen we met een hogere temperatuur eindelijk van start. Ik kon gelijk snelle rondetijden rijden en het gevoel met de motor was meteen goed. Na de sessie heb ik met de crewchief de sessie besproken en aanpassingen aan de motor gedaan.

In de pauze heb ik ook een diepte-interview met de jongens van de Feestfabriek gedaan. Die komt binnenkort ook online. Dus check die dan zeker! Daarna heb ik nog een fotoshoot gehad met mijn nieuwe Damen Motorkleding racepak en Shoei helm.

In de middag heb ik tijdens de laatste sessie weer een flinke stap kunnen maken. Ik heb daar het ronderecord verbroken op de SSP300! Dus dat was een mooie manier om de dag af te sluiten.

Ik wil iedereen bedanken voor de hulp die dag. En nu op naar de eerste race tijden de WK Superbike op 21, 22, 23 april in Assen.

Met sportieve groet,
Jeffrey Buis

Na mijn laatste update is er ontzettend veel gebeurd, en daar wil ik graag wat over vertellen!

In mijn vorige blog was het nog niet zeker wat ik in 2023 ging rijden, maar ik ben blij om te kunnen zeggen dat ik weer rij in het World Supersport 300 kampioenschap! Ik kom weer uit op een Kawasaki ninja 400 in de kleuren van het MTM Racing team. Ik ben blij dat ze mij weer een kans willen geven voor dit jaar. Ik heb in het verleden veel goede resultaten gehaald met MTM, met als hoogte punt het Wereldkampioenschap winnen in 2020!  Ik ben nu natuurlijk druk bezig met de voorbereidingen voor het nieuwe seizoen. Dat doe ik door veel fysieke trainingen te doen, bijvoorbeeld wielrennen, mountainbiken, sporten in de sportschool en schaatsen.

Ook ben ik in januari 2 weken naar Spanje geweest om ook het ritme op de motorfiets te behouden. Ik ben 3 dagen op Jerez geweest en daar ging het gelijk al weer lekker op de Ssp300. De rondentijden waren meteen heel snel, dus dat gaf weer een goed gevoel. Ook ben ik op 2 dagen op het circuit van Almeria en 2 dagen op Cartagena geweest. Op Cartagena heb ik een nieuw ronderecord gereden dus dat geeft veel vertrouwen voor het nieuwe seizoen!

Nu voor de aankomende tijd staan er weer trainingen in Spanje op de planning en daar hou ik jullie zeker van op de hoogte!

Met sportieve groet,
Jeffrey Buis

Na mijn laatste update is er ontzettend veel gebeurd. Het was een jaar van leren en ontwikkelen. Ik neem jullie graag mee naar het laatste deel van mijn eerste seizoen WK Supersport 600 bij Motozoo Racing by Puccetti. Voor de zomer heb ik me vooral kunnen focussen op het wennen aan de motor. Ook op het trainen en daarvan heb ik veel geleerd.
Na de zomer ben ik gestart met een race in Magny-Cours. Op een regenachtig circuit, maar met een goed gevoel na afloop van de trainingssessies. De kwalificatiesessie was pittig. Ik merkte dat ik stappen maakte, maar ik haalde niet de kwalificatiepositie waar ik op gehoopt had. Tijdens de races kon ik niet bijblijven. Voor mezelf was dit even schakelen. Het heeft me ook geleerd dat het soms nodig is om je op kleine stappen te focussen, zodat je jouw doel kunt bereiken.

In Barcelona maakte ik mooie stappen. De racetijden lagen dicht bij elkaar. Ik kon goed aansluiten bij de rijders vóór mij. Ondanks de 26e plaats in de tweede wedstrijd merkte ik dat ik goed kon bijblijven. Mijn vertrouwen groeide.

In oktober vlogen we naar Portugal. Tijdens de eerste wedstrijd reed ik een sterke openingsfase. Ik kon goed meekomen met de rijders vóór mij en ik kwam steeds beter in het ritme. Met als resultaat dat ik op een 24e plaats wist te eindigen. Ik had de juiste focus voor de tweede race, totdat bekend werd dat het heel slecht ging met Victor Steeman na een noodlottige ongeval. Victor was een goede Nederlandse wegracer die uitkwam in het Supersport 300 World Championship. Victor overleed kort na het raceweekend in Portugal. Ik had tijdens dat weekend de juiste focus niet meer en maakte veel fouten tijdens de race. Omdat ik mijn gedachten niet meer bij de race kon houden heb ik besloten tijdig de pitbox op te zoeken. Mijn gedachten gaan uit naar iedereen die het grote verlies van Victor en zijn moeder moet dragen.

Voor mij gaat het door. Ik richt me momenteel volledig op het komende seizoen. Ik ben bezig met fysieke trainingen, waaronder krachttraining. Achter de schermen zijn we bezig met de plannen voor het nieuwe seizoen. Op social media zal ik deze plannen, zodra ze definitief zijn, delen. Eén ding is zeker. Ik heb er onwijs veel zin in en ben van plan om volgend seizoen weer alles te geven en te knallen!

Mocht je interesse hebben in een vorm van samenwerking met Jeffrey Buis Racing Team, dan nodig ik je van harte uit om contact op te nemen. Dat kan via www.jeffrey-buis.nl.

Met sportieve groet,

Jeffrey Buis

Dit seizoen begon met een wintertest in Jerez. Bij deze test is het van belang om een goede afstelling van de motor te vinden, een afstelling waarmee dit seizoen goed gereden kan worden. De tweede test van dit seizoen was in Aragon, ook een circuit in Spanje. Dit was de eerste keer dat ik ook samen met andere WK-rijders kon rijden. Ik heb tijdens dit test weekendend veel geleerd en dingen kunnen verbeteren aan de afstelling. Daarnaast heb ik ook nog een test gehad in Assen; rijden op die baan is altijd een goed meetpunt om te zien waar je op dat moment staat, want die baan ken ik namelijk heel erg goed.

Aragon:

Op de vrijdag van het test weekend begonnen we met een paar aanpassingen ten opzichte van de vorige keer. Als snel bleek dat ik gedurende de dag constant snelle rondetijden kon rijden. Deze goeie informatie hebben we meegenomen naar de Superpole. Deze wedstrijd verliep goed en ik kon mijn tijd continu verbeteren. Daarbij reed ik die tijden zelf, waar ik uiteraard tevreden mee kon zijn. De eerste race begon goed en ik kon meekomen met andere rijders, maar door technische problemen heb ik helaas de race niet uitkunnen rijden. Het doel van race twee was daarom ook uitrijden en veel leren. Halverwege de wedstrijd begon de grip af te nemen, iets waar ik nog weinig ervaring mee heb. De laatste paar rondjes kon ik wat tijd goedmaken en finishte ik op een achttiende plaats.

Assen:

Het weekend in Assen begon met een stevige crash tijdens de eerste vrije training. Hierdoor mistte ik de nodige rijtijd op vrijdag. Tijdens de Superpole zat ik op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Ik kon niet het gewenste rondje eruit krijgen, ik begon de wedstrijd daarom vanaf de 25e plek. De race begon met een slechte openingsronde, waardoor ik de aansluiting snel verloor. Gedurende de wedstrijd kon ik wel constante rondetijden rijden en zo finishte ik op een achttiende plek. Tijdens race twee had ik juist een goede eerste ronde en kon ik diverse plaatsen winst maken. Halverwege maakte ik helaas een foutje waardoor ik eindigde op de twintigste plaats. Ik heb wederom veel geleerd tijdens mijn thuisrace.

Dank aan het Motozoo Racing Team voor dit weekend en op naar de volgende wedstrijd in Estoril.

Ik vertrok met de camper richting het circuit van Aragon, voor een drukke raceweek. Ik had maandag en dinsdag testdagen en in het weekend de wedstrijden. De maandag stond in het teken van de baan te leren kennen met de 600 en de juiste afstelling van de motor te vinden. Maandagavond had ik een fotoshoot van de World Superbike, die foto’s gebruiken ze voor de tv-opnames. Op de dinsdag waren we meer gefocust op rondetijden en race pace, en het finetunen van de motor. Ik heb helaas wel een kleine schuiver gehad maar dat hoort erbij. Gelukkig konden mijn monteurs de motor weer op tijd klaar krijgen voor de laatste sessie.

Op de vrijdag begonnen we met een paar aanpassingen maar gedurende de dag kon ik constant snelle rondetijden draaien. De informatie hebben we meegenomen naar de Superpole. Deze sessie verliep goed, ik kon mijn tijd continu verbeteren. Daarbij reed ik die tijden zelf, waar ik uiteraard tevreden mee kon zijn. De eerste race begon goed, ik kon meekomen met een groep rijders maar door technische problemen heb ik helaas de race niet uit kunnen rijden. Het doel van race twee was daarom ook uitrijden en veel leren. Halverwege de wedstrijd begon de grip af te nemen, iets waar ik nog weinig ervaring mee heb. De laatste paar rondjes kon ik wat tijd goedmaken en finishte ik op een achttiende plaats. Ik ben blij met dit eerste raceweekend en ik kan niet wachten op de volgende in Assen op 22,23 en 24 april!

Afgelopen woensdag en donderdag stond de eerste test op het programma voor Jeffrey Buis en zijn Motozoo Racing by Puccetti team. De allereerste meters van dit jaar na aanloop op het WK Supersport 600 kampioenschap verliepen naar behoren. Samen met de officiële Kawasaki teams (onder andere met Jonathan Rea en Alex Lowes), maar ook enkele andere bekende gezichten werd er op het zonnige Circuito Permanente de Jerez het nodige testwerk verricht.

De eerste dag op het Spaanse circuit begon direct goed voor Jeffrey. Hij kon vele set-ups van de Kawasaki ZX-6R proberen en daarbij heeft Jeffrey ook de nodige kilometers gemaakt om de 600cc machine beter onder de knie te krijgen. Zo werden de ronden aan het eind van de eerste testdag constanter en sneller.

Tijdens de tweede testdag ging het verder waar het tijdens de eerste dag is gestopt. Opnieuw zijn er vele rondes gemaakt op het Spaanse circuit. Ook de laatste dag werd met een positief gevoel afgesloten, waarbij Jeffrey met een tevreden gevoel terug kan kijken.

Jeffrey: “We kunnen terugkijken op een geslaagde test in Jerez. Samen met het team hebben we gedurende de twee dagen het nodige testwerk kunnen verrichten. De eerste dag was het voornamelijk het proberen van meerdere settings aan de motor. Tijdens de middagsessies hebben we merendeels aan de fine-tunig gewerkt. Het was dan ook een belangrijke dag, ik heb de 600cc machine beter leren begrijpen en dat was handig voor de laatste testdag in Jerez. Tijdens de tweede dag heb ik mij gefocust op het in remmen van de bochten en heb ik mij puur gericht op het rijden en constante rondetijden te klokken. Gedurende de dag wist ik mijn eigen rondetijd flink te verbeteren. Ik wil het team bedanken voor deze dagen en ik kijk uit naar de volgende test.

Jeffrey zal komende tijd op de geprepareerde Kawasaki ZX-6R van Mobu tuning gaan trainen, waarmee hij afgelopen jaar ook al meerdere training heeft gereden. Eind maart vindt er een officiële test plaats op het Circuit van Barcelona. De seizoensopener begint op vrijdag 8 april op Motorland Aragon in Spanje.

Jeffrey schreef deze week zijn update voor het Achterhoek Nieuws en deze zal binnenkort dan ook te bewonderen zijn in alle edities van het Achterhoek Nieuws. 

Het is alweer even geleden dat jullie een update van mij hebben gekregen. Wat zijn er veel bijzonder dingen gebeurd in de afgelopen periode. Een half jaar waarin ik voor het eerst heb mogen proeven aan het rijden in een zwaardere klasse, te weten WK Supersport 600. Maar ook een halfjaar waarin ik in Monaco de uitreiking van gouden medaille – ter ere van mijn wereldkampioenschap 2020 – heb mogen meemaken. Een ervaring om nooit te vergeten!

Maar laat ik bij het begin beginnen. Mijn debuut in WK Supersport 600 is begonnen op het Circuito San Juan Villicum in Argentinie. Dit was een zeer leerzaam weekend voor mij. De snelheid van de motor was wennen en indrukwekkend. Ik wist mijn draai snel te vinden en heb in dat weekend al flink wat progressie geboekt.

Na het weekend in Argentinië mocht ik mij gaan voorbereiden op de laatste race van 2021 in de WK Supersport 600. Op het Mandalika International Street Circuit in Indonesië mocht ik mij opnieuw bewijzen. Ik wist nu wat me te wachten stond en kon me daardoor beter focussen op mijn doel: zo dicht mogelijk bij de top komen. In een prachtige ambiance lukte het mij om dit doel te behalen. Ik kon tevreden terugkijken op een geslaagd weekend en heb nog even kunnen genieten van de ongelofelijke omgeving van het circuit.

Als klap op de vuurpijl ben ik op 3 december afgereisd naar Monaco om de Wereldbeker 2020 in ontvangst te nemen. Vanaf het moment dat ik het vliegtuig uitstapte werd ik als een ware kampioen onthaald. Alles was tot in de puntjes geregeld. Trots en vol indrukken vloog ik na een prachtig weekend terug naar Nederland, met eindelijk de gouden medaille in mijn bezit.

Ik kijk uit naar het nieuwe seizoen. Een seizoen met ongelofelijk veel nieuwe kansen. Ik ga rijden voor Motozoo Racing by Puccetti en hoop bij de volgende update weer veel bijzondere ervaringen met jullie te mogen delen. Ik wens jullie allemaal een heel goed en gezond 2022.

Jeffrey Buis

Afgelopen weekend (15 t/m 17 oktober) heb ik mijn debuut mogen maken in de WK Supersport 600 klasse! En niet zomaar op een locatie: we gingen racen in Argentinië! Vanaf het seizoen 2019 race ik in het WK in de Supersport 300 klasse, waar ik vorig jaar wereldkampioen in ben geworden. Dit seizoen ben ik als derde geëindigd in het WK. Daarnaast zijn we dit jaar al volop bezig geweest met een overstap naar de WK Supersport 600 voor het seizoen 2022. Naast dat ik qua racen op de baan er klaar voor moet zijn, moet er ook organisatorisch veel geregeld worden. Afgelopen winter en gedurende het seizoen heb ik regelmatig getraind met een Kawasaki ZX-6R, een Superport 600 motor.

Het WK Supersport 300 seizoen is voorbij, maar er stonden nog wel twee evenementen voor de WK Supersport 600 op de kalender. Via Kawasaki Motors Europe en Kawasaki BeNeLux heb ik de kans gekregen om alvast mijn debuut te maken in de WK Supersport 600. Ik kon racen voor het Italiaanse team G.A.P. Motozoo Racing by Puccetti. Het ziet er goed uit dat ik volgend jaar de overstap kan maken naar de WK Supersport 600, dus het was super gaaf om nu al alvast aan deze klasse te kunnen ruiken.

Om in Argentinië te komen is op dit moment, mede door alle coronabeperkingen, niet zo eenvoudig. Veel vluchten werden zo’n anderhalve week voor vertrek gecanceld en we hebben heel lang moeten zoeken naar een ticket richting Buenos Aires te vinden, de enige plek in Argentinië die op het moment internationale vluchten ontvangt. We hebben zelfs een tijdje gedacht dat het misschien geen eens zou lukken, wat natuurlijk erg zuur zou zijn als ik vanwege die reden niet mijn debuut kon maken. Uiteindelijk is het gelukt! Vanaf Buenos Aires had Dorna, de organisator, vier charters geregeld naar San Juan, waar het circuit ligt. Top geregeld, al duurde onze reis totaal wel zo’n 32 uur.

Maar het was uiteindelijk meer dan de moeite waard! Het was een heel gaaf circuit! Het raceweekend stond in het teken van heel veel leren en proberen telkens vooruitgang te boeken. Alles was ook nieuw; de motor, het team, het circuit, het land en de lengte van de races. Maar we gingen iedere sessie vooruit, dus dat is positief! In de tweede race ben ik als vijftiende gefinisht, waardoor ik zelfs één WK-punt heb gescoord. We mogen dus zeer tevreden zijn over dit debuut en het smaakt zeker naar meer!

Tijdens de laatste ronde van het WK Supersport 300 had ik nog een kleine kans om mijn wereldtitel te prolongeren. Er werd gereden op het circuit van Portimão in Portugal. Ik stond 36 punten achter op mijn concurrent Adrián Huertas, die tevens mijn teamgenoot is. Aangezien er nog maar 50 punten te verdelen waren, was de kans erg klein, maar ik moest er voor gaan. Maar ik moest ook nog achter mij kijken, want ik zou ook nog derde of vierde kunnen eindigen. Kortom; genoeg om voor te strijden!

Mijn doel was simpel: ik ging twee keer vol voor de winst en dan maar kijken waar we zouden eindigen. Helaas ging het weekend niet zoals gehoopt, al was mijn snelheid er wel. In de eerste race was ik even teruggevallen, maar ik was weer op weg naar de top. Totdat het mis ging… Ik reed tweede achter Adrián toen hij vrij krap instuurde. Ik had daar niet op gerekend, raakte zijn achterkant en crashte. Zoiets kan gebeuren met wegracen, maar het was natuurlijk wel mega zuur dat hierdoor waren mijn kansen op de titel verkeken.

In de laatste race streed ik nog voor de tweede plek in het wereldkampioenschap. Na een spannende race kwam het er in de laatste ronde op neer dat ik tweede in de race moest worden om vice-kampioen te worden. Ik reed op plaats vijf en daar had ik niks aan. Ik deed er alles aan om naar voren te komen, maar ging onderuit. Hierdoor ben ik uiteindelijk als derde in het WK geëindigd. Ik kan terugkijken op een sterk seizoen in het WK met drie overwinningen. Maar als je tijdens de laatste ronde nog kampioen kan worden en je wordt derde, dan is er natuurlijk ook wel teleurstelling.

Maar tijdens het weekend was er ook goed nieuws! Voor WK Supersport 600 en WK Superbike klasse, die zwaardere categorieën zeg maar, is het seizoen nog niet voorbij. Zij rijden nog in Argentinië en Indonesië. Ik zou graag volgend jaar de overstap willen maken naar de WK Supersport 600 klasse en ik heb een fantastische kans gekregen om daaraan te mogen proeven! Volgend weekend (15 t/m 17 oktober) race ik in Argentinië op het Circuito San Juan Villicum voor het G.A.P. Motozoo Racing by Puccetti team op een Kawasaki ZX-6R. Bij dat team is een plekje vrijgekomen en daar ben ik voor gevraagd; super gaaf! Het wordt een prachtig avontuur en tevens een prachtig leerweekend in deze klasse. Vamos!

Wanneer je met zo’n 30 coureurs binnen drie seconden aan het racen bent, is het lastig om je vooraf bedachte plan exact te laten werken. Tenslotte heeft iedere motorcoureur hetzelfde doel: de wedstrijd winnen. Dit is vergelijkbaar met wielrennen, waar iedereen vooraf ook een plan bedenkt om de koers of etappe te winnen. Het voordeel bij wielrennen is nog dat je regelmatig als team samenwerkt om één wielrenner te laten winnen. In de motorsport is dat anders. Ik race in het WK voor MTM Kawasaki. We hebben een team met vier rijders: Adrian Huertas (Spanje), Koen Meuffels (Nederland), Yuta Okaya (Japan) en mijzelf. En alle vier zijn we snel genoeg om te kunnen winnen! Natuurlijk proberen we elkaar te helpen waar we kunnen in de trainingen en buiten de baan, maar tijdens een wedstrijd is het ieder voor zich.

Afgelopen weekend raceten we op het Circuit de Barcelona-Catalunya. Ik had in de trainingen al een goed gevoel en was telkens snel. Voorafgaand aan de eerste race maakten we zoals altijd een plan, maar dan is het natuurlijk nog maar afwachten of het ook gaat lukken. Omdat ik het gevoel had één van de snelsten op de baan te zijn, was het plan om in de race zo snel mogelijk de kop te pakken en dit zoveel mogelijk vast te houden. Ik wist dat het met de slipstream – het voordeel dat je hebt als je kort achter iemand rijdt op het rechte stuk – praktisch onmogelijk was om weg te komen. Maar wanneer ik veel op kop zou rijden kon ik wel uit het gedrang blijven. Het eerste deel van het plan lukte gelijk, want na een goede start kon ik in de eerste ronde de leiding pakken. Ik werd gedurende de race wel regelmatig gepasseerd, maar het lukte ook telkens om snel te counteren. Soms lukte het zelfs om iets een gaatje te slaan ten opzichte van de kopgroep. Ik ging als eerste de laatste ronde in. Dat is niet altijd de beste tactiek, want dan ben je ook een prooi voor je achtervolgers om op aan te vallen. Maar omdat ik zo’n goede snelheid had, lukte het mij om iets weg te rijden. Daarnaast hoopte ik dat de rijders daarachter met elkaar zouden gaan strijden en dat gebeurde. Ik kon in de laatste ronde de leiding vasthouden en niemand kwam over mij heen via de slipstream. Zo won ik mijn tweede race van het seizoen! Het was helemaal super dat ons vooraf bedachte plan zo mooi uitpakte!

Echter was de tweede race een voorbeeld hoe een plan ook heel snel de andere kant op kan vallen. Het plan was exact hetzelfde. Ik probeerde opnieuw veel voorop te rijden. Het leek er zelfs een tijdje op dat we met vijf rijders weg konden rijden, maar er werd niet goed samengewerkt. In de voorlaatste ronde werd ik vanuit de slipstream opgeslokt en viel ik terug midden in de groep naar plaats tien. Er was niet genoeg tijd om naar voren te komen en toen werd ik slechts zevende. Zo snel kan het veranderen, maar dat is ook het mooie van de motorsport!

Fotocredits: Randy van Maasdijk

Zoals in mijn eerdere blogs aangegeven, race ik in de WK Supersport 300 klasse. Een raceweekend begint op vrijdag met de trainingen, gevolgd door de kwalificatie en eerste race op zaterdag en wordt afgesloten met de tweede race op zondag. Van de buitenkant lijkt een raceweekend te bestaan uit ‘slechts’ drie dagen, maar in de praktijk is het voor de coureurs, teams en alle betrokkenen veel meer dan drie dagen. Een raceweekend begint eigenlijk al op donderdag. Dit is een zeer belangrijke dag in de voorbereiding. Op deze dag spreken we met het team alles door; het plan van aanpak tijdens de trainingen, maar bijvoorbeeld ook met welke afstelling van de motor we gaan beginnen. Daarnaast is het voor mij als coureur een dag waarop ik mijn pak, helm etc. moet laten keuren. Dit moet iedere wedstrijd opnieuw. Dat is ook heel begrijpelijk, aangezien er alles aan wordt gedaan om de sport zo veilig mogelijk te maken. Ook staat donderdags de ’trackwalk’ op het programma. Dat is het moment dat het circuit voor teams en coureurs geopend wordt om eroverheen te lopen of te fietsen. Zo kan je baan van dichtbij bekijken en exact zien hoe de bochten lopen en kijken waar eventueel een hobbeltje zit.

Maar voordat je donderdags op het circuit bent, gaat er ook al een hele route aan vooraf. Bij aankomst op het circuit werkt de organisatie met een speciale app waarin jij je vooraf moet registreren. Deze app is gemaakt sinds de coronasituatie, waarin je naast de standaardgegevens, ook een negatief testbewijs of vaccinatiebewijs kan uploaden. Alleen mensen die bij een team horen hebben toegang tot de paddock. Zo wordt er gezorgd dat de paddock zo veilig mogelijk blijft betreft het coronavirus. Aangezien het een wereldkampioenschap betreft, zijn wij ook nog steeds verplicht om een mondkapje te dragen. Ik kijk wel uit naar de tijd dat het publiek ook weer welkom is in de paddock, want dat was toch wel een stuk gezelliger en leuker.

Ik heb het geluk dat ik Henk & Wijnie van Wolfswinkel (H&W Race Support) aan mijn zijde heb, die naar alle circuits met mij meereizen. Zij reizen met een camper. Dat is voor mij ideaal, omdat deze camper ook op de paddock geplaatst worden. Ik kan daarom het hele weekend op het circuit blijven en hoef ’s avonds niet naar een hotel. Tussen de trainingen en wedstrijden door kan ik ook even mijn rust zoeken in de camper. Dat is voor mij echt een meerwaarde en ook één van de onderdelen van het succes waarmee we vorig jaar de wereldtitel hebben behaald. Het zit hem in de topsport in kleine dingen die het verschil maken.

We racen onder andere in Spanje, Italië, Frankrijk en Tsjechië. Dat betekent dat we meestal op dinsdag of uiterlijk woensdag vertrekken vanuit Nederland om ongeveer een week later weer terug te komen. Wie denkt dus dat een raceweekend uit slechts drie dagen bestaat heeft het mis. Wij zijn als coureurs niet de enigen natuurlijk, want rondom het MTM Kawasaki-team waar ik voor race, zijn er wel zo’n 20 andere mensen bij betrokken. Het team bestaat uit vier coureurs, die allemaal een monteur hebben. Daarnaast hebben we nog iemand speciaal voor de data, iemand voor de motorblokken, een bandenman, een teammanager, een aantal begeleiders van de rijders, vrachtwagenchauffeurs, mensen van de catering en iemand voor media/PR van het team. De sfeer binnen het team is uitstekend. Dat mag ook wel, want we zijn veel bij elkaar. Vanaf volgende week (17 t/m 19 september) gaan we drie weekenden achter elkaar racen in Barcelona (Spanje), Jerez (Spanje) en Portimão (Portugal). Dat betekent voor ons ook drie weken van huis, want ik ga samen met Henk & Wijnie met de camper van circuit naar circuit. En dat er naast professioneel racen op zijn tijd ook ruimte is voor gezelligheid, is volgens mij wel aan de foto’s te zien

Momenteel race ik in de WK Supersport 300 klasse, waarin ik vorig jaar wereldkampioen werd. Dit jaar probeer ik mijn titel te prolongeren. Momenteel sta ik derde in de tussenstand. De volgende stap in mijn carrière zou de Supersport 600 klasse zijn. Dat zijn zwaardere motoren, die ook een totaal andere rijstijl vragen. Dat is niet iets wat je zomaar even leert. We hebben er daarom voor gekozen om ons voor te bereiden op een mogelijke overstap, door regelmatig te trainen met een Supersport 600-motor. Dit doe ik met een Kawasaki ZX-6R.

In het voorseizoen en ook in de afgelopen maanden heb ik regelmatig trainingsdagen gehad met deze motor, alleen had ik nog niet eerder een wedstrijd gereden in de Supersport 600 klasse in een competitief kampioenschap. De ronde van het Duitse IDM kampioenschap op het TT Circuit Assen was de perfecte kans om mij te meten op internationaal niveau – in deze – voor mij nieuwe klasse. De snelste rijders in deze klasse kunnen ook goed meekomen op WK-niveau.

Het ging in de trainingen niet slecht en ik wist mijn persoonlijk record op het TT Circuit Assen telkens verder aan te scherpen. Ik kwalificeerde mij uiteindelijk als veertiende voor de races. In de eerste race had ik een goede start en wist gelijk wat plaatsen te winnen. Ik kwam in de tweede groep terecht. Gedurende de race kon ik goed tempo rijden en in de tweede helft van de race was ik maar weinig langzamer dan de allersnelsten. Uiteindelijk finishte ik als achtste, een goed resultaat in mijn allereerste IDM Supersport 600 race, terwijl alle rijders die voor mij finishten al WK-ervaring hebben in deze klasse. In de tweede race kon ik mijn rondetijd nog verder verbeteren en wist ik als negende te finishen. Overall heel erg blij met mijn debuut in de Supersport 600 klasse; dat smaakt naar meer!

Fotocredits: Damon Teerink

0.008 seconde was het verschil met de nummer twee, maar mijn eerste WK-overwinning van het seizoen 2021 is binnen! Afgelopen weekend (6 t/m 8 augustus) racete ik op het Autodrom Most in Tsjechië. Het was de vierde ronde, zevende en achtste race, van het WK Supersport 300 (wegrace)kampioenschap. Het circuit van Most was nieuw op de kalender, waardoor het voor alle rijders een nieuwe uitdaging was. In de eerste race reed ik ook al in de kopgroep en werd ik zevende. In de tweede race zat ik opnieuw in de kopgroep. Ik reed lang aan de staart van de groep van zo’n acht rijders. Het plan was om in de laatste ronde toe te slaan. De ene keer lukt je plan niet en andere keer valt het wel de goede kant op. Dit was zo’n dag en werd ik eerste na een fotofinish. Door het goede weekend ben ik gestegen naar de derde plaats in de tussenstand van het wereldkampioen. Er zijn nog acht races te gaan, dus alles is mogelijk!

Fotocredits: Jan Timmerman – JTS Fotografie 

Soms zijn er van die races die in een video of met foto’s veel meer vertellen dan duizend woorden, daarom laat ik jullie graag de spectaculaire laatste ronde zien door middel van onderstaande video! (Ik race met nummer 1). Klik HIER om de video op YouTube te bekijken.

Stunning #WorldSSP300 Race 2 last lap with the closest podium of all time!#CZEWorldSBK ?? pic.twitter.com/xej0oRIE0m

— WorldSBK (@WorldSBK) August 10, 2021

De thuisrace is altijd speciaal en deze editie was misschien nog wel specialer, aangezien we in 2020 vanwege de coronasituatie geen race in Assen hadden gereden en er voor het eerst sinds lange tijd weer publiek bij aanwezig mocht zijn. Natuurlijk was ik erg trots om met mijn nummer 1-plaat in het WK te mogen starten voor eigen publiek, maar dat geeft toch ook wel wat extra druk. Tijdens de eerste raceweekenden in Aragon en Misano was de snelheid wel goed, alleen lukte het niet om dit om te zetten in de gewenste resultaten. In Assen kon en wilde ik daar geen genoegen meenemen, dus het ‘moest’ gebeuren in het weekend van 23 t/m 25 juli op het TT Circuit Assen.

Vanaf de eerste training waren we snel en in de kwalificatie zette ik een tweede tijd, waardoor ik vanaf de eerste startrij mocht vertrekken. Dat was al hele belangrijke eerste slag, want als je vooraan kan starten, maakt dat het begin van je race veel makkelijker. Op de grid voor de eerste race hoorde ik vrienden en familie vanaf de tribunes juichen. Wat een extra kick gaf dat voor de race! De wedstrijd ging super. Ik reed veel op kop en eigenlijk constant in de top-vijf in een mega grote kopgroep. In de laatste ronde reed ik ook nog voorop, maar kwam ik als tweede over de finish. Door een penalty, omdat ik over het groene gedeelte langs de baan was gegaan in de laatste ronde, werd ik als derde geklasseerd. Mijn teamgenoten Adrián Huertas en Koen Meuffels eindigden als eerste en tweede, waardoor er drie rijders van het MTM Kawasaki team op het podium stonden. Een geweldig succes voor het team en ik had mijn eerste podium van het jaar binnen! En wat is er nou mooier om op het podium te staan, terwijl mijn familie, vrienden en sponsoren daarbij aanwezig waren. Het gejuich van de tribunes gaf zo’n bijzonder en gaaf gevoel!

Zondagmiddag was de tweede race en deze ging eigenlijk nog beter. Weer bleef er een grote groep rijders bij elkaar. Ik reed ongeveer de helft van de race aan de leiding, maar in de laatste ronde was het gekkenhuis. De rijders raakten elkaar regelmatig en hierdoor werd ik ook een paar keer buiten de baan gedrukt. Ik wist nog terug te komen naar de tweede plaats op de finish. Echter kregen er na afloop veel rijders een penalty, waaronder ik. Ik werd twee plekken teruggezet naar plaats vier. Ik vond dat zelf onterecht, omdat ik er mijn ogen niks aan kon doen en op het groene werd gedwongen door andere rijders. Het is helaas niet anders en we moet het met deze beslissing doen. Wel ben ik trots op de twee sterke races die ik voor eigen publiek heb kunnen rijden. Ik wil iedereen bedanken die mij op wat voor manier dan ook gesteund heeft in Assen! Deze races geven heel veel vertrouwen voor een sterk vervolg van het WK-seizoen 2021.

Fotocredits: Randy van Maasdijk

Endurance, lange afstand racen, is een aparte discipline in de wegracesport. Ik mocht daar zaterdag 10 juli aan proeven tijdens de 501 van Assen. Dit is een endurance over 111 ronden op het TT Circuit Assen. Voor mij was dit een perfecte gelegenheid om extra trainingsmeters te maken met de Supersport 600 motor, een klasse waar ik graag vanaf volgend jaar vast in wil gaan rijden.

Tijdens de 501 van Assen ga je met een team van twee, drie of vier rijders van start. Je racet met een Supersport 600 of een Superbike (1000cc) motor. Uiteraard ben je in het voordeel met een 1000cc motor, maar goed mij ging het er voornamelijk om veel trainingsmeters te maken met de Kawasaki ZX-6R (600cc). Ik vormde een team met Kevin Mos en Rick Kooistra. Kevin reed met een Superbike en Rick net als ik met een Supersport 600 motor. De bedoeling in de race is dat er telkens één rijder van het team in de baan is. Op ieder moment dat je wilt kan een rijder binnenkomen in de pits om als het ware het stokje over te geven een andere rijder van het team. De transponder, het apparaatje waarmee de rondetijden geregistreerd wordt, wordt van motoren gewisseld en de andere rijder kan vervolgens weer de baan op.

Tijdens de kwalificaties hadden we al een goed tempo en stonden we als zesde gekwalificeerd. De start bij een endurance race gaat anders dan normaal. Dit noemen ze een Le Mans start, bekend van de 24 uurs race in Le Mans. Rijders moeten van de ene kant van de baan rennen over het circuit naar de andere kant waar hun motor klaar staat. Zie daarvoor ook de foto’s bij dit artikel. Kevin ging voor ons van start en was als derde weg. We reden vervolgens op plaats vijf, toen ik van start ging. Mijn tempo was goed en het lukte mij om diverse rijders, waaronder Superbike-motoren, te passeren en na achttien ronden racen reden we zelfs aan de leiding.

Later in de race vielen we iets terug naar plaats drie, maar deze positie hebben we tot aan het einde van de race kunnen vasthouden. Een knappe prestatie van ons team, aangezien de teams voor ons enkel met Superbike-motoren reden. Het was erg gaaf en leuk om een keer in teamverband een race te rijden en dan ook nog eens over een lange afstand, dat is een hele andere beleving dan een race over zo’n 15 ronden die ik gebruikelijk rijd. Dat we als complete team na afloop van de race met een derde plaats naar het podium mochten, was een mooie beloning van een leerzame en gezellige racedag!

Fotocredits: Henk Teerink

De meeste rijders die je nu in de MotoGP ziet rijden of op hoog niveau racen, zijn bijna allemaal begonnen met de minibikes. Bij mij ging dat anders. Mijn vader vond het beter, toen ik zo’n vijf jaar was, dat ik zou beginnen op een crossmotor. Toen we met begonnen met wedstrijden rijden gingen we dat doen in de grasbaan. Dat is iets heel anders dan wegrace of crosswedstrijden. Bij grasbaan racen we op een ovale baan met twee bochten naar links. Daarnaast hebben deze motoren geen voorrem. Mijn droom was altijd om naar de wegrace te gaan en toen er een opstapdag van de Molenaar NSF100 Cup werd georganiseerd, was dit mijn kans om eraan te proeven. De Molenaar NSF100 Cup is in Nederland de opstapklasse om uiteindelijk door te groeien naar de grote circuits en WK-niveau. Deze opstapdag was geweldig en een jaar later begon ik op 10-jarige leeftijd in de wegrace.

De andere rijders in de cup kwamen allemaal uit minibike-competities, dus ik had een andere achtergrond dan hen. Dat gaf wel de nodige problemen, want ik wist alleen maar hoe je een bocht naar links moest maken en van een voorrem had ik nog nooit gehoord. In de grasbaan ga je ook niet met de knie naar de grond, dus er waren heel veel dingen die ik moest aanpassen en leren. De organisatie van de Molenaar cup zal ook wel eens om mij gelachen hebben, wanneer ik weer eens alleen mijn achterrem gebruikte. Om mij te leren om ook de voorrem te gebruiken, heeft de organisatie zelfs mijn achterrem er op een gegeven moment afgehaald. Stapje voor stapje ging het beter en in het tweede jaar kon ik al regelmatig met de snelste rijders in deze klasse mee. Na vier prachtige jaren in deze talentencompetitie maakte ik de overstap naar de grote circuits. Daar ging het al snel heel goed en vijf jaar later werd ik wereldkampioen. Toch heb ik ook nog steeds wel iets aan mijn grasbaan-verleden, want in sommige linkerbochten ben ik nog steeds sneller dan andere rijders. Maar de basis voor het succes is zeker gelegd bij de Molenaar NSF100 Cup. Ik wil de organisatie nogmaals bedanken voor al hun hulp en geduld om mij de wegracestijl te leren!

Fotocredits foto 5: Henk Teerink

Hoe een trainingsdag heel bijzonder kan aflopen ondervond ik woensdag 2 juni in Assen. Ik was daar aan het trainen voor mijn thuiswedstrijd in de WK Supersport 300 klasse, die van 23 t/m 25 juli gepland staat op het TT Circuit Assen. Ik had samen met mijn teamgenoten van het MTM Kawasaki team een aantal sessies gereden. In de middagpauze zou ik voor Stichting Against Cancer, waar ik ambassadeur voor ben, een filmpje opnemen op de startgrid samen met mijn motor. Voorzitter Patrick Boxem, tevens een belangrijke partner van mij, maakte dit filmpje. Het inspreken ging de eerste keer niet goed, dus het moest even over. Net toen ik wilde beginnen tikte KNMV topsport coördinator Barry Veneman ineens op mijn schouder. Ik dacht wat is dit nou? En langzaamaan merkte ik dat er iets meer aan de hand was dan alleen een filmpje maken.

Het filmpje bleek een ‘lokkertje’ te zijn, zodat de KNMV mij een prijs kon geven en niet zomaar een prijs; de Hans de Beaufort-beker! Voor de mensen buiten de motorsport is het wellicht niet bekend, maar de Hans de Beaufort-beker is de hoogste motorsportprijs uitgereikt door de Koninklijke Nederlandse Motorrijders Vereniging (KNMV). De prijs wordt uitgereikt aan diegene die een bijzondere prestatie heeft geleverd en een bijdrage heeft geleverd aan de sport. Na een aantal mooie worden kreeg ik deze prijs van Barry, omdat ik vorig jaar wereldkampioen ben geworden, maar ook om andere redenen. Barry gaf dat ik deze prijs ook mede ontvang vanwege mijn rol als ambassadeur bij Against Cancer, maar ook probeer ik jonge talentjes te helpen hogerop te komen. Mega bijzonder natuurlijk en daar was ik wel even stil van. Er bleek ook de nodige pers opgetrommeld te zijn, dus het werd een erg leuk en bijzonder moment. Een uurtje later gingen we ‘gewoon’ weer verder waar we gebleven waren en dat was met trainen op het TT Circuit Assen. Maar toen ik avonds de vele reacties zag en ook meer ging lezen over wie er allemaal de Hans de Beaufort-beker in het verleden hadden gewonnen en wat de prijs inhoud, besefte ik nog meer hoe bijzonder deze dag was!

Fotocredits: Randy van Maasdijk

Maar mijn eerste blog wil ik afsluiten met een kleine terugblik op het seizoen 2020. Bekijk onderstaande video die gepubliceerd is in oktober, kort nadat ik wereldkampioen ben geworden.

Mijn naam is Jeffrey Buis, een 19-jarige motorcoureur uit Steenwijkerwold. In het seizoen 2020 ben ik wereldkampioen geworden in de World Supersport 300 klasse. Ook in 2021 zal ik met MTM Kawasaki uitkomen in de WK Supersport 300 klasse van het WorldSBK kampioenschap met als doel om de wereldtitel te prolongeren. Daarnaast gaan we veel trainingsmeters maken met een Kawasaki ZX-6R, om ons voor te bereiden op een mogelijke overstap naar de Supersport 600 klasse in 2022.