Hee hee hee, wat moet zo’n linkse band op de Zwarte Cross? We horen het enkele conservatievelingen denken, en ja; de wereld is nogal verknipt waardoor we nog harder openstaan voor van alles! Anders komen we nergens, en bovendien; goede rock ‘n roll is de rock ’n roll die rebels en dwars is en d’r bek open durft te trekken. Over bier, titten en berelullen kunnen we altijd nog tekeergaan. Maar euh, de Hang Youth, zal, zoals eerder, de tent afbreken en vermorzelen op de Cross. Deze beukende Amsterdammers met hun loeikorte maar moddervette, meeblèrbare, beukpunk weten de boodschap wel over te brengen. ‘Ik geef een nier voor geen Rutte IV’, inderdaad, dat is de spirit godver. Hardcorepunk met maatschappijkritische teksten. Ondertussen bestaan ze al een jaar of tien (in 2015 brachten ze meteen vier albums uit, met woest korte nummers, maar toch) en spelen ze op grote festivals en zo’n beetje alle clubs. Terecht, zulke energie moet eruit. Abel van Gijlswijk (inmiddels rapper, zanger, schrijver, journalist, presentator, acteur en labelbaas) spuugt zijn teksten het publiek in en raakt veel, hij blaft terecht over veel dingen die het plebs lijkt te slikken als zoete gelikte koek. Hij durft en doet het gewoon. Een verademing! Coole band, terwijl ze niet met cool-zijn bezig zijn. Op de barricade, nu of nooit. Laat de Hang Youth maar razen!